Er was eens een kleine rups die in zijn cocon woonde.

Hij droomde van de prachtige vlinder die hij ooit zou zijn.

Op een dag kriebelde zijn lijfje aan alle kanten…genoeg gewacht, dacht de kleine rups…ik wil vliegen!

Met alle kracht die hij in zijn jonge lijfje voelde, begon hij zijn cocon open te scheuren.

Het lukte een klein beetje…wat was het moeilijk!

Een kindje huppelde net op dit moment voorbij en zag hoe erg het diertje moest zwoegen…

‘Hé, kleine vlinder wil jij uit je cocon?’

‘Zal ik je een handje helpen?’

Het jonge ding scheurde de cocon helemaal open en de vlinder kroop nu zonder problemen uit zijn omhulsel.

Maar er gebeurde iets vreemds… de vlinder zag er niet uit zoals het hoorde.

Zijn vleugels waren nat en gekreukeld en hoe hij ook probeerde… vliegen kon hij niet!

‘Misschien moet je nog even wachten’, zei het kind, ‘of wacht…ik blaas je droog’

Maar...wat ze ook deden, de vleugels van de vlinder bleven stompjes…

Het kind en de vlinder begrepen er niets van…

bewerkt door Mieke, auteur onbekend...